Gare d’Austerlitz

Λιγωτερο glamorous το Παρισι στις αποβαθρες των μεγαλων σταθμων.  O  σταθμος του Austerlitz στα ανατολικα του Παρισιου ειναι αφετηρια πολλων προορισμων στη Γαλλια κι ενας απο τους κομβους του μετρο.  Παλαιας κατασκευης και παλιομοδιτικος,  με τις κλασσικες μαρκιζες και τις τζαμαριες που αφηνουν το φως του ηλιο να  περνα στις σκεπασμενες αποβαθρες.  Οι μεγαλοι σταθμοι ειναι σαν τα λιμανια.  Ξερεις οτι εισαι περαστικος, δεν σε πειραζει η παγωνια, η αναμονη ουτε η εκγαταλειψη.  Ξερεις οτι σε λιγο θα πλησιασει ο συρμος και θα μπεις μεσα. Δεν ξερεις ποιος στεκεται διπλα σου, τι σκεφτεται, τι ονειρευεται. Ξερεις μονο οτι εχει ενα προορισμο.  Θα παρουμε το μετρο με προορισμο την Boulogne, για να παμε στην πολη του φωτος, ξεκινωντας απο το αγαπημενο Marais μονο δυο στασεις αφου περασουμε το ποταμι.

Μπορει ακομα και να κατεβουμε στο χαμηλοτερο επιπεδο και να βγαλουμε εισητηριο με προορισμο το Bordeaux.   Ναι αυτο θα κανουμε. Εισητηριο χωρις επιστροφη στην ενδοχωρα της ευδαιμονιας των ποταμων, των καστρων  και της οινικης περιπετειας.

Ταση φυγης;

Καμια αμφιβολια γι αυτο!

Σας φιλω γλυκα

(Μαιος 2013/ Παρισι)

Boulevard de Champs Elysees

Η ημερα -μια απο τις τελευταιες του Μαη που μας περασε- ηταν σποραδικα βροχερη. Η βολτα στην λεωφορο των Ιλυσιων Πεδιων προσφερει την εναλλακτικη να χωθεις σε καποιο καφε η καταστημα οταν δεις τα σκουρα.  Εξω αποσπαται η προσοχη σου μην γλυστρησεις, μην πατησεις την λακουβα με το νερο και γινει το παπουτσι βαρκα, μην βγαλεις καποιο ματι με την ομπρελλα.  Μεσα δεν αντεχεις στους πειρασμους των κρουασσαν που μοσχοβολανε βουτυρο.  Στα χερια η τσαντα, το iPad και η βρεγμενη ομπρελα και αν κατορθωσουμε να φτασουμε την φωτογραφικη μηχανη στην τσεπη τηε καμπαρντινας τοτε εξασφαλιζουμε λιγες φωτογραφιες για το μπλογκ.  Η βολτα θα συνεχιζοταν στην φιν φον Faubourg Saint Honore,  και συνεχιστηκε, μονο που τοτε ανοιξαν οι ουρανοι και δεν κατορθωσα να φτασω ως την γωνια με το γνωστο πορτοκαλι χρωμα για ρεπορταζ βιτρινας.  Αυτα ειναι λοιπον, οσα προλαβα να φωτογραφισω.  Τι εκανα μετα;  Φυσικα χωθηκα σε ενα μπιστρο   και  παρηγγειλα μιση καραφα Bordeaux και μια ποικιλια τυριων!

Aux Champs-Élysées
Au soleil, sous la pluie
À midi ou à minuit
Il y a tout ce que vous voulez
Aux Champs-Élysées

Σας φιλω γλυκα!

 

Μια βολτα στην αριστερη οχθη του Σηκουανα.

Μια απο τις λιγες φορες που ο Παρισινος ουρανος αποφασιζει να κανει ενα διαλειμμα και να κλεισω την ομπρελα, βρισκομαι στην αριστερη οχθη του Σηκουανα.  Η σημερινη βολτα αρχιζει περιπου στο υψος του Palais Royal οπου τα αντικερι μου παιρνουν το μυαλο.  Συνεχιζεται στο τελος της οδου Bonaparte στην αποβαθρα Malaquais.  Εκει περιπου αρχιζουν και τα υπαιθρια βιβλιοπωλεια (bouquinistes).  Δυστυχως τα μισα και περισσοτερα ειναι κλειστα λογω καιρου.  Ειναι μια απολαυση να ψαχνεις στα παλια βιβλια και στις φωτογραφιες. Μια συμπαθεστατη κυρια με αφηνει να χαζεψω παλιες φωτογραφιες  απο ολη την Ευρωπη.

Η αριστερη οχθη του Σηκουανα, στις αρχες του προηγουμενου αιωνα,  μαζευει ολους τους καλλιτεχνες και τους διανοουμενους. Σημερα οτι εχει μεινει εκει, ειναι τα σκονισμενα τους βιβλια και οι φτηνες reproduction να κρεμονται στα κιοσκια.

La Rive Gauche!  Ενεπνευσε και τον Yves Saint Laurent να δημιουργησει ενα εξαιρετικο αρωμα που η δημοτικοτητα του ακομα και σημερα ειναι αξιοσημειωτη.

Περνω το μουσειο των τεχνων και χαζευω τις μπρουτζινες κλειδαριες που οι επισκεπτες αφηνουν στα κιγκλιδωματα τηε Pont des Arts.  Απο την αριστερη οχθη, η θεα των παλατιων της Ile de la Cite ειναι φαντασμαγορικη.  Λιγοι ανθρωποι κανουν βολτα στις αποβαθρες της δεξιας οχθης.

Απο την Pont Neuf και μετα φτανοντας στο τελος της λεωφορου Saint Michel η αριστερη οχθη γινεται πολυ τουριστικη. Βλεπεις πλησιαζουμε στην Notre Dame.  Αρχιζει παλι να βρεχει.  Απο την αρχη που ξεκινησα, ψαχνω για ενα καφε που ειχα επισκεφτει πριν δεκαπεντε χρονια, μα δε το βρισκω πουθενα. Ειχε γαλαζια κλασσικη ταπετσαρια, μικρες ροτοντες και ασημενια σερβιτσια.  Η πολη αλλαζει, εγω αλλαζω.  Ο Σηκουανας ειναι παντα εκει και αγκαλιαζει το Παρισι.  Χωνομαι στο πρωτο cafe που βρισκω,και πινω ενα ζεστο χαμομηλι.  Προγραμματιζω την επομενη ημερα. Ας μη βρεχει!

Σας φιλω γλυκα.

CULTURE CHANEL No 5

Το ετος 1921 σηματοδοτησε την αρχη μιας εποχης στον χωρο της παγκοσμιας μοδας.  Ηταν το ετος που πρωτοεμφανιστηκε στην Παρισινη αγορα το αρωμα CHANEL No 5.  Κοντευει να περασει σχεδον ενας αιωνας και το CHANEL No 5 βρισκεται παντα στην κορυφη της λιστας των αρωματων απο τα οποια σημερα πια εχει υπερκορεσθει η αγορα.  Παντα αναγνωρισιμο και κλασσικο,  το αρωμα με την υπογραφη της Gabrielle (Coco) Chanel ηταν το προιον της κουλτουρας μιας ολοκληρης εποχης -εξ ου και ο τιτλος της εκθεσης CULTURE CHANEL)

Πριν δυο εβδομαδες περιπου, ειχα την ευκαιρια να επισκεφθω την εκθεση CULTURE CHANEL No 5 στο Palais de Tokyo του Παρισιου.  Μια εξαιρετικη παρουσιαση απο τον curator Jean-Louis Froment  χωρισμενη σε δυο μερη. Στο πρωτο εχουμε την εκθεση πολιτιστικων ντοκουμεντων της εποχης που η Gabrielle Chanel δημιουργησε το αρωμα. Ζουσε και εκινειτο αναμεσα σε ανθρωπους που διαμορφωσαν την αρχη του προηγουμενου αιωνα. Picasso, Cocteau, Dali, Appolinaire ειναι μερικα απο τα ονοματα του κυκλου των φιλων που επαιξαν σημαντικο ρολο στην πορεια της Coco και στην δημιουργηκοτητα της.

Περισσοτερα απο 200 εκθεματα, σκιτσα, φωτογραφιες, σημειωσεις, πινακες και βιβλια απο την προσωπικη της συλλογη τοποθετημενα  σε απεριττες διαφανεις προθηκες και με χρονολογικη σειρα, αποκαλυπτουν στον επισκεπτη της εκθεσης τα μυστικα της δημιουργιας του κορυφαιου αρωματος, αλλα και την κουλτουρα της εποχης.

Στον τριτο οροφο  του μουσειου, η εκθεση αγγιζει τις αισθησεις.  Ο επισκεπτης μπορει να μυρισει διαφορα αρωματα και να ανακαλυψει τα συστατικα του.  Αποξηραμενα φυτα και λουλουδια μου θυμισαν κατι λευκωματα που καναμε παιδια και τα λεγαμε φυτολογια.  Καθε αρωμα εχει τον δικο του χωρο.  Για να τπ μυρισεις ανοιγεις ενα συρταρι απο πλεξιγκλας οπου μεσα υπαρχει ενας μεταλλικο παραλληλογραμμο.  Σε καθε χωρο η “εσανς” συνοδευεται απο βιβλιογραφια.  Προσωπικα ενθουσιαστηκα με την μεσογειακη εσανς των εσπεριδοειδων.

Τελος σε μια σκοτεινη αιθουσα, προβαλλονται συνεχως ολες οι διαφημησεις του CHANEL No 5 απο την πρωτη ως την τελευταια με τον Brad Pitt.

Η εκθεση κρατησε απο τις 5 Μαιου εως τις 5 Ιουνιου που μας περασε.  Χαρηκα απιστευτα που ημουν εκει.  Η εκθεση και ενας καταπληκτικος εικονογραφημενος καταλογος των εκθεματων με επεξηγεισεις ηταν δωρεαν.  Θα τον φυλαξω διπλα στο δικο μου CHANEL No 5.

Σας φιλω γλυκα

ecoute la pluie

Εκ των υστερων, και αφου εχω επιστρεψει στην “πρωτευουσα”, βλεπω τις φωτογραφιες με την βροχη, και μαγευομαι κι εγω η ιδια που τις τραβηξα.  Μου αρεσει το χρωμα, η αντανακλαση, η μελαγχολια της μουνταδας στην εικονα που προκαλει η βροχη.  Θα ελεγα οτι τωρα απολαμβανω την εικονα περισσοτερο απο οτι σε αληθινο χρονο.  Το Παρισι με καλοσωρισε, με φιλεψε καθε μερα, και με αποχαιρετισε με βροχη.  Η ομπρελα με τα ασπρα καραβακια -σημα κατατεθεν – ηταν το μονιμο αξεσουαρ.  Θα με ακολουθει παντου στις επομενες αναρτησεις.

Ανατρεχω στην μελοποιηση της βροχης σαν θεμα και διαπιστωνω οτι στην κουλτουρα μας βαδιζει αγκαζε με μιζερια-φτωχεια-μελαγχολια. Βρεχει στην φτωχογειτονια, αλλος αγαπη εχασε, και η κυρια μετραει  παρελθουσες αγαπες μια νυχτα που η βροχη επεφτε.  Η παλια αγαπη στελνει στην καινουργια φιλια μα ειναι πια παρελθον. Βροχη, δακρυα.

Στο Παρισι, ισως γιατι βρεχει συχνα -δεν ειναι η πρωτη φορα που βραχηκα εκει- δεν αισθανομαι θλιψη.  Τα παλατια της οδου Ριβολι ξεπλυθηκαν, αλλα ο ερωτας φουντωνει σε μια εσοχη κατω απο μια ομπρελα.

Στην Sacré Coeur η κινηση δεν σταματα με την βροχη και το φοντο φωτιζεται με χρωματιστες ομπρελες.  Η carousel σταματα να γυριζει.  Το πιο φαντασμαγορικο σημειο της πολης.

Εχω προετοιμασει τους χαρτες στο iPad. Ξερω ακριβως πως θα κινηθω.  Νομιζω!  Η μπορα δεν με αφηνει να ισορροπισω ολα τα γκατζετακια στα χερια και τα ξεχνω. Ρωταω τον πρωτο περαστικο. Που ειναιτο παλατι του Τοκυο; Ρωτωντας πας στην Πολη! Avenue du Président Wilson υπο βροχην.

Το γνωστο σημαδι οτι μπορεις να αποφυγεις την βροχη και σε μερικα λεπτα να εισαι στην αλλη ακρη της πολης οπου ισως.. να μην βρεχει.

Περιμενοντας εξω απο το μουσειο μοντερνας τεχνης κοντα στο Τροκαντερο,  βλεπω τον πυργο του Αιφελ να ξεπροβαλλει στην χαραμαδα.  Μη σε στεναχωρει η σκοτεινια. Εισαι στην πολη του φωτος.

Εδω και παλι απο το παραθυρο του μοντερνου εστιατοριου Le Saut du Loup στο μουσειο των Arts Décoratifs.  Σε αλλη μερια της πολης, το ιδιο σημειο αναφορας.

Στενο περασμα σε γειτονια της Monmartre.

Τελος. ισως η πιο αγαπημενη μου φωτογραφια βροχης στο Παρισι.  Πολυ κοντα στην Place d’ Italie.  Σαν τα “Παρισακια” των πλανοδιων ζωγραφων. Μονο που εχουμε ξεφυγει απο τις μεγαλες λεωφορους και περπαταμε σε μια γειτονια.  Avenue de l’ Hopital.

Ακου την βροχη! Ποσες ομορφιες μπορει να κρυβει το Παρισι ενα βροχερο δειλινο!

Σας φιλω γλυκα.

sous le ciel de Paris

Οταν δε βρίσκεσαι στην ακροθαλασια η μοναδική σου αναφορά στην φύση ειναι ο ουρανός. Ο ουρανός του Παρισιού άλλαξε χιλια χρώματα για χάρη μου την τελευταία εβδομαδα του Μάη. Παντα συννεφιασμενος, έδινε στην πολη μια όψη μελαγχολική. Η μελαγχολία ειναι γαλήνη μερικές φορες. Ο Σηκουανας μοιάζει να σέρνεται σαν πράσινο φίδι γύρω απο την Île de la Cité. Οι σκιές εξαφανίζονται, και αναρωτιεσαι που ειναι η πολη του φωτός. Κι όμως το φως το βλέπεις να ξεφεύγει απο τα παλάτια της οδού Ριβολι, το βλέπεις να περιμένει καρτερικά στο ψηλότερο σημείο της Monmartre.
Στα μικρά διαλείμματα που ο ήλιος τρύπωσε ανάμεσα τα σύννεφα, σου δημιούργησε μια γλυκεια προσμονή που στην πήρε πισω πριν προλαβεις να χαμογελασεις. Ο ουρανός του Παρισιού δεν το ήξερες αλλα εχει τα μυστικά του.

Et le ciel de Paris
A son secret pour lui
Depuis vingt siècles il est épris
De notre Ile Saint Louis
Quand elle lui sourit
Il met son habit bleu

Σας φιλω γλυκα!