Αναφιωτικα

Αλλος θεος! Ηταν μια εκφραση που χρησιμοποιουσες συχνα οταν αλλαζες περιβαλλον. Για σενα ηρθα εδω σημερα. Γιατι κι εσυ ερχοσουν για μενα χρονια τωρα, με μια λαμπαδα στο μποι μου, στην Παναγια την Γρηγορουσα. Ασπρισαν τα μαλια σου σε μια νυχτα οταν δεν ημουν καλα και εκανες ταμα. Ποσες λαμπαδες αναψες μεχρι να φυγεις!

Δυο βηματα απο το Μοναστηρακι, ξεφευγεις απο τους τουριστες με τις φωτογραφικες μηχανες και απο τους εμπορους με τα σουβενιρ. Μια στοφη και .. αλλος θεος. Λιγοστοι ανθρωποι προχωρουν πιο περα απο τους Αερηδες. Ειχα χρονια να ερθω εδω. Η τελευταια ηταν μια φορα μαζι σου και με την λαμπαδα. Καποιος Μαρτης δεν θυμαμαι πια.

Προχωρω μονη μου καθε τοσο στεκομαι. Ενα γιασεμι, ενα γκραφιτι, ενα καλοδιατηρημενο κλασσικο σπιτι, ολο και κατι τραβα την προσοχη μου. Εδω εχει μπουκαμβιλιες, γατες μα δεν βλεπω ανθρωπους.

Στενα δρομακια, ανηφοριζουν, κατηφοριζουν, καποιος πουλαει στο πεζοδρομιο χειρποιητα σανδαλια. Για οποιους φθασουν ως εδω. Σημερα εχει λιακαδα. Το φως πεφτει καθετα στα σπιτια τα βαμμενα με ωχρα. Κλεινω τα ματια και φανταζομαι τι χρωμα θα παιρνουν τις ανατολες και τα δειλινα. Οι ανατολες και τα δειλινα αγαπανε πολυ μερικουε τοπους. Την Ρωμη. Τα Αναφιωτικα.

Το δρομακι που περπατω φτανει σε ενα ξεφωτο με μερικα καφενεδακια. Καθομαι στο πεζοδρομιο, κολλητα στον δρομο. Απεναντι μια κυρια ποτιζει τεσερεις τενεκεδες με ιβισκους. Διπλα καθεται μια παρεα. Γνωριζονται. Εχουν καλλιτεχνηκη.. οψη. Ξερεις με μπερε, με μουσι. Ο ενας λεει οτι τις ειχε ολες γκομενες. Χαμογελω. Αθανατε ρωμιε! Παραγγελνω ενα γλυκυ βραστο διπλο. Με το ζορι περνουν φορτηγακια για ανεφοδιασμο, διπλα στα ποδια μου. Βριζονται με μια μοτοσυκλεττα. Το αδιαχωρητο προς στιγμην στα Αναφιωτικα.

Στης Πλακας τις ανηφοριες. Ποσο σου αρεσαν τα παλια πλακιωτικα τραγουδια. Τιποτα δεν εχει αλλαξει. Ανηφοριες, κατηφοριες και περικοκλαδες.

Αλλος θεος σου λεω!