δεν την θυμαται πια!

Περασε κι αυτη  η γιορτη.  Στο ” Δεσποιναρεϊκο ” στρωσαμε τραπεζια,  και οπως καθε χρονο οταν τελειωνει ο Νοεμβρης τσουγκρισαμε τα ποτηρια μας, οχι μονο στην υγεια της γραφουσας αλλα και σε οτι αλλο καλο αφορα την υγεια μας, τους αγαπημενους μας,  την χωρα μας.  Με τοσες ευχες και τοσα τσουγκρισματα ολο και κατι θα πιασει. Ετσι λεω.

Σημερα σαν αποηχο της γιορτης θα μοιραστω μαζι σας τα φετεινα table settings.  Αρχικα ειχα αποφασισει να κανω μπουφε φετος. Ομως εξι- εφτα απο τους καλεσμενους μου ειχαν ηδη υποχρεωσεις κι ετσι μειναμε εντεκα.  Εντεκα με λιγη καλη θεληση και λιγη βοηθεια απο τον sous chef  Teddy οπως και τον sommelier Ερρικο τα καταφερνω να φερω σε περας ενα sit down dinner.  Ακομα και με ενα μικρο κρυωματακι που με δυσκολεψε, παλι καλα κυλησε το βραδυ.

Τραπεζι 1

Τραπεζι 2

Το γευμα φετος περιελαμβανε:

Προκαταρκτικα μεζεδακια για κοκτειλς πριν το γευμα: Σπαραγγια με προσουτο,  spread  σολωμου κι ενα dip απο φετα και κουκουναρια που εφιαξα.

Ορεκτικα: Γαριδες με γκρεηπφρουτ και τζιντζερ, τυροπιττακια και μικρα σουβλακια με τοματινια και μοτσαρελλα.

Κυριως γευμα. Μοσχαρι  Chateaubriand,  μανιταρια με σαλτσα απο συκα και κρασι Βουργουνδιας και πατατες φουρνου.

Για γλυκο προμηθευτηκα τα ωραια μελομακαρονα και τους κουραμπιεδες της Τζενης.

Αλλη μια γιορτη περασε.

Τι να σας πω τωρα;  Μιλησα με τη μαμα σημερα και της ειπα οτι ειναι τα Εισοδεια της Θεοτοκου.  ” Εγω γιορταζω; ” με ρωτησε.  Δε θυμαται πια!  Ποναει αλλα τι να πω; Αρκει που αναγνωριζει ακομα  τη φωνη μου και οτι ειμαι το Δεσποινακι της.  Που στις 21 Νοεμβρη του εφιαχνε το αγαπημενο ρολο με μαρμελαδα βερυκοκο.  Του φορουσε την κιτρινη οργαντινα και τα μαυρα γοβακια και αρχιζε η γιορτη. Πρωτη παντα ερχοταν η Νινα η Κουρελω..

Σας φιλω γλυκα.