Να σε δω τι θα γραψεις! Αυτο μου ειπε προχθες στο τηλεφωνο ενας αγαπημενος φιλος που μπλογκαρει στην Ιερουσαλημ. Ξαφνιαστηκα με την ερωτηση γιατι απλα δεν ηξερα τι να απαντησω. Να σε δω τι θα γραψεις! Αντηχουσε για ωρες στα αυτια και η φωνη δυναμωνε. ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΤΙ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ!
Φιν φον ειναι το μπλογκ, τι θα γραψω; Στον εβδομο χρονο του blogging, ολα εχουν αλλαξει. Πρωτον αισθανομαι οτι τα ειπα ολα, δευτερον το κλασσικο blogging εχει δωσει την θεση του micro blogging των ιστοσελιδων κοινωνικης δικτυωσης. Με δυο λογια εκφραζεις μεγαλα νοηματα. Η εκφραση εκ των πραγματων εγινε αφαιρετικη. Τα μακροσυρτα κειμενα κουραζουν. Η ατακα ( που εχει αρχισει να με κουραζει ) γνωριζει μεγαλεια.
Η κριση που δεν υποψιαζομασταν το 2007 (οταν αρχισα να γραφω εδω) εξελιχθηκε σε τεραστιο προβλημα. Η ψυχολογικη κατασταση του κοσμου ειναι τετοια που με κανει να σκεφτομαι δυο φορες τι θα γραψω. Την οικονομικη κριση και τα αποτελεσματα της, την συναντησα για πρωτη φορα στους δρομους του Μπουενος Αϋρες το 2009, και δεν κρυβω οτι αθελα μου αρχισα να κανω projections με την φαντασια μου σε μια Αθηνα του αυριο. Σημερα η πραγματικοτητα της Αθηνας εχει ξεπερασει την τοτε φαντασια μου. Κι ενω ηδη στο Μπουενος Αϋρες ο κοσμος εχει βρει τροπους να προχωρησει, εμεις εχουμε προβλημα με τον επαναπροσδιορισμο αξιων και προτεραιοτητων.
Η αρνητικοτητα, η καταστροφολογια και η αβιαστη αποδοση ευθυνων οχι μονο δεν ειναι του χαρακτηρα μου, αλλα πιστευω οτι ειναι επιζημιες. Εχω παψει να τις παρακολουθω και προτιμω να εστιαζω στα θετικα.
Το ωραιο εξακολοθει να υπαρχει, στην φυση, στον πολιτισμο και στους ανθρωπους, αρκει να θελουμε να το δουμε.
Ετσι μετα απο αυτην την μακροσκελεστατη εισαγωγη, σας παρουσιαζω (σαν αλλοτε) τα φιν φον παπουτσια που θα φορεσουμε το καλοκαιρι, σε μια εμπεριστατωμενη συλλογη απο το κομψο εως το κιτς. Διαλεγετε και παιρνετε.
Και μιας και μιλαμε για παπουτσια, θυμαμαι παλιοτερα που ερχομουν στην Ελλαδα και επαιρνα παπουτσια μονο απο εκει. Οπως επισης και τσαντες. Δεν θα με πιστεψετε, εχω κομματια εικοσιπεντε ετων παλια, που σαν υλικο, κατασκευη και σχεδιο ειναι ακομα αξεπεραστα. Τι εγιναν ολα αυτα; Που πηγαν οι τεχνιτες, οι σχεδιαστες; Γιατι αντι να εξελιχθει το ελληνικο παπουτσι κα να κατακτησει τον κοσμο, αρχισαμε να εισαγουμε Ιταλικα; Θυμαμαι ενα καλοκαιρι – ηταν το τελευταιο του καλοκαιρι – στον Πετριδη στην Σταδιου ενα θλιβερο καταστημα σε ξεπουλημα με ανακατα Ελληνικα και Ιταλικα εισαγωγης. Θυμαμαι την πρωτη φορα που ειδα στην βιτρινα της Καλογηρου ενα ζευγαρι Prada και ξαφνικα μου ηρθε στο μυαλο η λεξη παρακμη. Οχι φυσικα για την συμπαθεστατη Miuccia αλλα για μας. Τι εγιναν αραγε οι παλιοι τεχνιτες πισω απο τον σταθμο στο Μοναστηρακι;
Κατ επεκταση αλλες τεχνες οπως η χρυσοχοϊα, η αργυροχοϊα, η κατεργασια δερματων, η υφαντικη η ραπτικη, εχουν παρακμασει η εξαφανιστει. Εχουμε ικανοτητες και αισθητικη, και αντι να τα εκμεταλλευομαστε, τα αφηνουμε και τα ξεχναμε. Εδω στις ΗΠΑ ειναι παμπολλα τα καταστηματα που πουλανε πλεχτα απο το Περου αλλα και ασημενια κοσμηματα. Το Περου ειναι πολυ πιο φτωχη χωρα απο εμας, και ομως..Ο κοσμος ολοκληρος εκτιμα την τεχνη και την ποιοτητα. Κυριως ομως εκτιμα την εντιμη συναλλαγη.
Παμε για ενα ολοκληρωτικο επαναπροσδιορισμο των αξιων, των ταλεντων μας και της ηθικης μας;
Σας φιλω γλυκα.
ασπρο - 2 
Συμφωνώ με όλα αλλά θα εστιάσω στα φιν φον και τα ελαφρά.. Και ειδικότερα στις γούνινες σαγιονάρες της Celine που θυμίζουν Hobbits και που απορώ ποιές κακόγουστες ψωνάρες θα βρεθούν να δώσουν λεφτά να τις αγοράσουν… 🙂 Αυτά… Και πολλά πολλά φιλιά….
Θυμαμαι που τις ειχες ” θαυμασει” κι εσυ αυτες τις αρκουδοσαγιοναρες Ευη μου. Δεν πιστευω οτι θα εχουν και πολλη περαση! Φιλια κι απο μενα.
και εγω στα παπουτσια θα μεινω.. ( τα αλλα εχω παψει να τα συζητω) γιατι εμενα ολα αυτα που μας πριτεινουν οι σχεδιαστες μου θυμιζουν η ποδια που ειναι στο γυψο η ποδια που με ενα στραβοπατιπα θα μπουν στο γυψο.?.. βεβαια αν το ριξουμε στα αινιγματα ενα ζευγαρι θα μπορουσε να μπει στα υπ οψη.. υπαρχει παντως ακομα μια ελληνικη υποδηματοποιια. φιλια και καλο σ/κ
Μπα σε καλο σας ολες στα παπουτσια κολλησατε! Α προ πο να σου θυμισω να βρεις επειγοντως τις σαγιοναρες σου γιατι θα σου χρειαστουν συντομα! Παντως σωστα το λες, μερικα απο αυτα θελουν ιδιαιτερες ισορροπιστικες ικανοτητες. Φιλια και σε σενα!
η θλιψη, η μιζερια και η παρελθοντολογια πειραζει σοβαρα στην υγεια.. λενε τα ιατρικα περιοδικα του σειχη.. εγω εχω ακομα τα παπουτσια του μουριαδη ( και τα φοραω ) αλλα δεν μπορω να αλλαγω την νοοτροπια μιας γενιας που πηρε δανεια για ενα ρολεξ και μια πραντα.. και πεταξε το μπρικι για μια καφετιερα, το κασερι για το καμαμπερ, το παστιτσιο για μια καρμπονερα, και το μεσημεριανο για το συνεχες και το ντελιβερι. λοιπον οι καιροι αλλαξανε μια για παντα για ολους , τα χρονια των δικων μας αναμνησεων δεν θα γυρισουν ποτε… και οσο πιο γρηγορα το χωνεψουμε τοσο πιο γρηγορα θα ξεπεταχτουν παλι μικρες ελληνικες βιοτεχνιες, θα ξαναφαμε τραχανα και θα ξεναδουμε παιδια με χαρωπα προσωπα και γρατζουνισμενα γονατα .. πολλα φιλια γι αλλη μια φορα.. ( εσυ με αναγκασες να επικεντρωθω στα αλλα εκτος των υποδηματων…)
Παρ´ ολο που ξεφυγες λίγο απο τα παπούτσια ομολογω οτι αυτο που εγραψες ειναι σωστό. 😛 Φυσικά η συνεχής παρελθοντολογια μάλλον στις μανιες συγκαταλέγεται. Αναφορές στο παρελθόν όμως ειναι αναποφευκτες. Δε θέλω να γυρίσουμε πίσω, θέλω να πάμε μπροστά με τα φυσικά μας ταλέντα αγκαζε με την τεχνολογία.
Αγαπημένη διάλεξες τα ωραιότερα. Και η κρίση δυναμώνει στην Ελλάδα, αλλά τα περιοδικά της μόδας, τις δείχνουν τις υπερβολές τους . Γιατί να μην το κάνουμε κι εμείς ως μπλόγκερς;;;
Διαλεξα και ωραια και ασχημα Τζουστινακι. Ως μπλογκερς ειναστε ελευθεροι να γραφουμε οτι θελουμε. Αυτη ειναι η ομορφια της εκφρασης στο Ιντερνετ. Εξαρταται απο μας πως θα διαλεξουμε να χειριστουμε αυτη την ελευθερια που μας παρεχεται..
Κρατώ δύο φράσεις σου, που με εκφράζουν απόλυτα:
“Το ωραιο εξακολοθει να υπαρχει, στην φυση, στον πολιτισμο και στους ανθρωπους, αρκει να θελουμε να το δουμε”
και “Παμε για ενα ολοκληρωτικο επαναπροσδιορισμο των αξιων, των ταλεντων μας και της ηθικης μας;”
Γλυκά φιλιά κι από την πατρίδα.
Χαίρομαι που ολο και κατι βρίσκεις να σου αρεσει. Είσαι απι τις αναγνώστες που διαβάζουν προσεκτικά και αυτο ειναι υπέροχα Νατασσα. Πως φαίνονται τα σχόλια αυτών που απλα ρίχνουν μια ματιά!
Εγω παντως μαζι σου Δεσποινα για μια νεα αρχη 🙂
Είμαστε δυο!