Στο δευτερο μερος της βολτας θα δουμε ολα οσα δεν ειδαμε στο πρωτο!!!! Θα μου πεις ..σιγα.. εχουμε παει στο Μοναστηρακι χιλιαδες φορες, λες να μη ξερουμε πως ειναι! Και ομως, παω στοιχημα οτι κανεις σας δεν εχει προσεξει τι ομορφα χρωματα εχει το σπιτι πανω απο τον σταθμο και ποσο ταιριαζει με τα βαγονια! Μια εικονα την εχουμε δει πολλες φορες και καθε φορα μπορουμε να ανακαλυψουμε κατι καινουργιο.
Αποψη της παλιας Φραγκοκλησιας που σημερα ειναι ο ναος της Κοιμησης της Θεοτοκου. Τοσα χρονια κρυβοταν πισω απο τις λινατσες.
Η πλατεια Μοναστηρακιου σημερα ειναι ομορφη. Με την απλα της, με το τζαμι, με τη κοιτη του Ηριδανου και με τους μικροπωλητες. Μας απωθει ο πολυς τουρισμος, ο φασαρια, το κιτς της Πανδροσου, και η κινηση του σταθμου και δεν προσεχουμε για παραδειγμα τους ομορφους ακροκεραμους στο παλιο οικημα της πλατειας. Ποιος ξερει ποσα χρονια στεκονται εκει.
Το εκκλησακι της Αγιας Κυριακης στην οδο Αθηνας απο τα χρονια της Τουρκοκρατιας
Και μια και πηραμε φορα με τις Εκκλησιες να και η Καπνικαρεα στην οδο Ερμου. Απο μικρη μου αρεσε να περναμε απο εκει. Πηγαινε η μαμα στου Παπαγιαννη (φιν φον εποχης) κι εγω χαζευα την μπαρουτοκαπνισμενη εκκλησια και χαιρομουν την μυρωδια του λιβανιου. Σημερα δεν μυριζει πια λιβανι ο αερας.
Προχωρωνταα φτανουμε και στου Χυτηρογλου που οπως σας ειπα στο πρωτο μερος εψαχνα στοφα για το παλιο σαλονακι της μαμας. Τιποτα δεν εχει αλλαξει στα παλια εμπορικα εδω και χρονια. Ο κυριος Θοδωρος (εκ των υστερων εμαθα το ονομα του) με ακουσε και με οδηγησε στον απανω οροφο και μου εδειξε διαφορες στοφες. Μου ειπε οτι αυτο που ψαχνω (κατι σε γκομπλεν) δεν θα το βρω πια και μου εδειξε κατι που ισως να μου αρεσε. Και ομολογω οτι ηταν το μονο που που ταιριαζει, αλλα επρεπε να το κανει παραγγελια στο Παρισι. Και οτι θα παρει πανω απο σαραντα μερες να το φερουν. Και αν αποφασισω να τον ειδοποιησω, λεγεται κυριος Θοδωρος και θα μου κανει και εικοσι τοις εκατο εκπτωση. Δεν το παρηγγειλα ομως, παρ’ολο που μου αρεσε κυριως γιατι την επομενη εφευγα. Θα ψαξω κι εδω να βρω εχει πολυ ωραια υφασματα. Η Δαφνη ειχε γουρλωσει τα ματια της με το μολυβι στο αυτι, την μεζουρα στο λαιμο και το δεφτερι του κυριου Θοδωρου.
Και παρ’ολο που ειχε ενα καυσωνα αφορητο εκεινο το μεσημερι, μαμα και κορη χαρηκαμε την βολτα στο παλιο εμπορικο κεντρο της Αθηνας. Κι ελπιζω να χαρηκατε κι εσεις που σας πηραμε μαζι μας.
Σας φιλω γλυκα.
ασπρο - 2 
Πολύ ευχαριστήθηκα τη βόλτα, είναι το αγαπημένο μου μέρος όταν κατεβαίνω στην Αθήνα που εννοείται κάθε μα κάθε φορά επισκέπτομαι την Ακρόπολη.
Την τελευταία φορά που φτάσαμε ήταν 6 το πρωί, καθήσαμε στην Καπνικαρέα και παρατηρούσαμε την πόλη να ξυπνά, να μεταμορφώνεται.
Οκ, χαίρομαι η επαρχιωτοπούλα, δεν εστιάζω στη “σκόνη” που επικάθησε στην πόλη, εξάλλου με ένα γερό ξεσκόνισμα, ένα πλάνο, μπορεί να εξελιχθεί.
Μια αλλαγή στόφας χρειάζεται όπως το αγαπημένο σαλονάκι της μαμάς. Την αμαρτία μου όμως θα την πω, αρνούμαι να πάω στο Κολωνάκι και στα γύρω από αυτό, δεν είναι του παρόντος να αναφέρω τους λόγους 🙂
Χαιρομαι που σου αρεσε Ρουλα μου. Εμενα παλι μου αρεσουν ολες οι γειτονιες της Αθηνας. Και αυτη και το Κολωνακι και τα Εξαρχεια και (προφανως) τα Πατησια και το Μαρουσι και ολα!!! 🙂
Πολύ την χάρηκα τη βόλτα…
κι έχεις απόλυτο δίκιο..μια εικόνα όσες φορές κι αν τη δούμε πάντα θα ανακαλύπτουμε κάτι καινούριο…
Και ξερεις Μαρια, οταν μενουμε σε μια πολη, δεν παμε συχνα σε μερη που δεν εχομε δουλειες κι αυτο δεν ειναι καλο.
Αγαπημένη βόλτα και λόγω δουλειάς (χωροταξικά) την κάνω πολύ συχνά.
Μου αρέσει ο συνδυασμός και η αίσθηση της παλιάς πόλης με την καινούργια…
Μου αρέσει ο ήλιος που δύει στα ερείπια και υπάρχουν και 2, 3 μέρη όχι τουριστικά με εξαιρετικό καφέ, κρασί και καλούδια!
Φιλί γλυκό
Τα ματια μου στην Αθηνα! Θα μου αρεσε κι εμενα να μεινω μεχρι τη δυση. Τελικα ετσι που τρεχω εγω παντα κατι δεν κανω. Ευτυχως που τα βλεπεις εσυ! Φιλακια!
Κι εγώ γύρναγα πρόσφατα εκεί πέρα… Φαντάσου να συναντιόμαστε! Φιλιά.
Χαχα! Ηλιοτυπον! Εσυ μπορει να με αναγνωριζες, εγω οχι. Φιλια χρυσο μου!
Ε, πώς; Αφού έχω τη φωτο μου φάτσα μόστρα! 🙂