Σε πρωτογνωρισα στο Μοναχο οταν ηρθες να επισκεφτεις το γεωδαιτικο ινστιτουτο ερευνων της Ακαδημιας που εργαζομουν τοτε. Εμεινα με τα ματια γουρλωμενα οταν μας συστησαν. Φορουσες ασπρο παντελονι καμπανα και απο κατω ξυλινα σαμπω. Δεν μπορουσα να πιστεψω οτι στα μεσα της δεκαετιας του ’80 στην Αμερικη ο κοσμος ντυνεται ακομα χιπικα. Δεν ηταν ετσι τα πραγματα. Εσυ ειχες παραμεινει ενας αθεραπευτος χιπης! Χαρουμενος και ανοιχτος ανθρωπος μολις ειχες παντρευτει σε δευτερο γαμο την κοκκινομαλλα Μερυλιν κι εδειχνες την φωτογραφια της με καμαρι. Η γυναικα μου ελεγες. Εφερε στο γαμο εκεινη δυο κορες, και δυο εσυ απο τον προηγουμενο. Ελαμπαν τα ματια σου που ειχες τεσσερεις κορες τωρα. Την μεγαλη σου την ελεγαν Δαφνη. Ειχα κι εγω μια Δαφνη και βρηκαμε κατι κοινο.
Μας εκανες προσκληση να ερθουμε στην Washington να αναλαβουμε ενεργο ρολο στο προγραμμα Γεωδυναμικης της ΝΑΣΑ. Βοηθησες ο ιδιος να γινει αυτη η κινηση γρηγορα και ομαλα και μας περιμενες στο αεροδρομιο Dulles. Τα επομενα χρονια οποτε εβλεπες τον Θοδωρη να μεγαλωνει, θυμοσουν εκεινη την ημερα που μολις ειχε περπατησει και εσερνε ενα κουβερτακι σαν τον Λαϊνους.
Συνεργαστηκαμε για εικοσιπεντε ολοκληρα χρονια. Ενα τεταρτο του αιωνα μας χωριζε ενας τοιχος και μας ενωνε η κοινη προσπαθεια να προαγουμε την γνωση γυρω απο την γη και το πλανητικο μας συστημα. Αλλαξαμε πεντε φορες εταιρεια, ομως οπου και να πηγαιναμε το γκρουπ μας κερδιζε παντα στον μειοδοτικο διαγωνισμο της ΝΑΣΑ και αυτο δεν υπαρχει αμφιβολια οτι το χρωσταγαμε κατα μεγαλο μερος σε σενα. Εγραφε ο Νικητας κατεβατα, εγραφε ο Μαρκ, εγραφα εγω και ο Τζων και ο Μπραϊαν, κι εσυ επαιρνες τα δικα μας κειμενα και τα ερραβες σε proposals που ο κοσμος τα θεωρουσε εγχειριδια γεωδαισιας. Χωρις εσενα Στηβ αυτο δεν θα γινοταν ποτε.
Μας συντονιζες, μας αποκαλουσες παιδια σου, κι ας ειχες σχεδον την ιδια ηλικια με μας. Ειχες παντα ενδιαφερον για μας για τις οικογενειες μας, για τη δουλεια μας και παντα μας ακουγες. Προσεκτικα και σιωπηλα. Στο τελος ειχες καποια λυση για ολα τα προβληματα. Δεν αναλωνοσουν σε πολλες κουβεντες, “the point is.. ” ελεγες παντα.
Οταν εφυγε ο Bill Eddy σε κεινο το τραγικο ατυχημα στην Αλασκα, εσυ εγινες ο αρχηγος μας. Ο κοσμος σε υπολογιζε, σε εκτιμουσε και ρωτουσε παντα τη γνωμη σου. Ολοι οι ανθρωποι στη ΝΑΣΑ. Οταν η τελευταια εταιρεια που ειμαστε κερδισε το contract παλι, εγινες Vice President στο Science Division και ασχοληθηκες με Business Development. Επι τελους εβαλες και μια γραβατα και αφησες τα χιπιλικια. Οταν παλι εφτασε ο καιρος να διαγωνισθουμε ξανα τον Οκτωβρη του 2010 ησουν εκει διπλα μας. Γραφαμε εμεις, εκοβες κι ερραβες εσυ. Και ειχες καποιο προβλημα με το χερι σου το δεξι και το βαστουσες νομιζοντας οτι ηταν κατι ορθοπεδικης φυσεως. Που να περναγε απο το μυαλο μας οτι ηταν καρκινος στον εγκεφαλο και μαλιστα επιθετικης μορφης. Ουτε στο δικο μας περναγε ουτε στο δικο σου.
Το διαγωνισμο τον κερδισαμε και παλι. Ποση περηφανια ειχες για τις ακριβειες χιλιοστου που πετυχαιναμε σε διαφορες αποστολες γεωφυσικων δορυφορων επεξεργαζομενοι δεδομενα και αναλυοντας τα αποτελεσματα. Ελαμπαν τα ματια σου.
Σε αγαπουσε ολος ο κοσμος Στηβ. Ακομα και η μαμα μου οταν ηρθε στην Αμερικη και την καλεσες σε τραπεζι, σε ειχε αγαπησει. Ολο με ρωταγε, τι κανει ο Στηβ; Ο Στηβ που μαζευε νομισματα οπως εκεινη, ο Στηβ που αγαπουσε την Ελλαδα. Της ειχα πει για σενα και στεναχωρεθηκε. Προσευχοταν για σενα τον ιδιο καιρο που η δικη της ανοια ειχε παρει την ανιουσα. Τι κανει ο Στηβ αγαπη μου;
Εκεινη εφυγε πριν απο σενα.
Δε θα ξεχασω στις 21 Νοεμβρη του 2010 που ειχα τραπεζι στο σπιτι για την γιορτη μου και σε περιμενα με την Μερυλιν. Ηρθαν τα αλλα παιδια, ο Νικητας, ο Μπραϊαν, η Wei, η Λουκια, η Ελιζαμπεθ, η Καρολ, ο Μαϊκ, κι εσεις αργουσατε. Η Μαιρυλιν στο τηλεφωνο ειπε, δυστυχως τα νεα δεν ειναι καλα. Οι εξετασεις εδειξαν ογκο. Με παρακαλεσε να μη πω τιποτα και να περασουμε ομορφα. Ας το ελεγα σε δυο φιλους οταν τελειωνε η γιορτη. Το εκανα με μαυρη καρδια.
Μετα την πρωτη εγχειρηση εχασες την κινητικοτητα απο την δεξια μερια και την ισορροπια σου και χρειαζοσουν αναπηρικη καρεκλα. Δεν το εβαλες κατω. Δεν εχασες την ελπιδα σου ουτε λεπτο. Ξαναρθες στο γραφειο και προσεχες μηπως χρειαζομαστε κατι και δεν το εχουμε. Ονομασες τον Τζων αντικαταστατη σου και συνεχισες να βρισκεις λυσεις στα προβληματα μας. The point is..
Αυτο το τελευταιο χτυπημα του καρκινου ηταν μοιραιο. Ουτε εγχειρηση επαιρνε ουτε γιατρεια. Ηδη απο καιρο που δεν ερχοσουν πια μας ελειπες πολυ. Γιατι Στηβ μου, the point is that you were our binding force, our friend, our success.
Καλα κι εκεινο το γραφειο σου, ηταν γεματο κινεζικα βαζα, βιτρω, κακτους και φοινικες. Με επιανε ζαλαδα να μπαινω εκει μεσα. Και μετα ελεγες. Hi child! Και ηξερα οτι θα με ακουσεις.
Τους τελευταιους εξι μηνες αποσυρθηκες, και μας ειπες να περασουμε να παρουμε τα πραγματα απο το γραφειο σου γιατι θα ηθελες να τα εχουν δικοι σου ανθρωποι. Δεν αγγιξα τα βιβλια, τα κινεζικα βαζα, τα βιτρω, τους κακτους. Πηρα τρια κοχυλια απο το περβαζι του παραθυρου. Τρια λευκα κοχυλια απο τις παραλιες που λεγαμε οτι σε μερικα χρονια θα τις καλυψει η σταθμη της θαλασσας.
Σε τρια χρονια η ΝΑΣΑ θα προκυρηξει ξανα διαγωνισμο για το προγραμμα της Γεωδαισιας και Γεωφυσικης. Σου υποσχομαι οτι θα το κερδισουμε. Γιατι φροντισες εσυ να μας μαθεις οτι η εμπιστοσυνη και η συνεργασια σε μια ομαδα, ειναι η κινητηρια (και νικητηρια) δυναμη.
Ακομα θελω να σε ευχαριστησω για οτι εκανες για μενα ολα αυτα τα χρονια. Για την εμπιστοσυνη, για τις διακρισεις για ολα. The point is Steve, I was lucky I met you that morning in Munich.
Να εχεις καλο ταξιδι, αν δεις τον Μπιλ, χαιρετισμους, και ριχνε καμια ματια προς τα κατω. Εμεις θα φροντισουμε η γη και οι πλανητες να ειναι under tight control.
Bye Steve.
ασπρο - 2 