Εκατό λογιων χαπάκια!

20140309-100022.jpg

Η φωτογραφια ειναι απο το κομοδινο μου, αφου πηρα κι εκρυψα στο ντουλαπι του μπανιου τα υπολοιπα πεντε κουτακια με διαφορα χαπια.

Σημερα θα πουμε λιγα πραγματα που δεν ειναι ισως πολυ φιν φον και θα ξεφυγουμε απο την διαθεση και το υφος  που προσπαθω να κρατω σε αυτο εδω τον χωρο.   Η διαθεση ομως ενος χωρου σαν αυτον, αντικατοπτριζει την διαθεση του γραφοντος, και πρεπει να ομολογησω οτι εδω και καιρο, προσπαθω να την κρατησω ψηλα με νυχια και με δοντια. Και συνεχιζω να προσπαθω, ισως τωρα με μεγαλυτερη επιτυχια σε σχεση με δυο μηνες πριν.

Θυμαμαι πριν απο εικοσι χρονια που ειχε ερθει η μαμα εδω στην ” πρωτευουσα ”  να περασουμε μαζι δυο μηνες τον χεομωνα. Ειχε φερει μαζι της ενα βαλιτσακι με διαφορα χαπια, τοσο πολλα που τρομαξα. Εκεινη ηξερε τι ειναι το καθενα και τα επαιρνε με ευλαβεια στην ωρα τους.  Το ενα για την μνημη, το αλλο για την χοληστερινη, το παραλλο για τις κραμπες.  Και ενω ηταν ανθρωπος με πολυ καλη υγεια γενικα,  κουβαλουσε μαζι της ενα ολοκληρο φαρμακειο.

Στην προσπαθεια μου να ξεπερασω ενα ας πουμε  αθωο προβλημα ισχυαλγιας, τον Γεναρη καπου ξεπερασα τον εαυτο μου και για να μην τα πολυλογω,  ενα μηνα πριν βρεθηκα στις πρωτες βοηθειες μη μπορωντας να σταθω στα ποδια μου.   Απο τοτε μεχρι τωρα -ναι σε ενα μηνα-  πολλα εχουν αλλαξει προς το καλυτερο και κυριως ο τροπος που αντιμετωπιζω το προβλημα μου που εκτος απο φυσιολογικο ηταν και ψυχολογικο.   Δεν θα επεκταθω σε αυτο,  γιατι ακομα προσπαθω,  ισως οταν περασουν ολα να επανελθω.

Βρεθηκα ομως ξαφνικα με εξι συνταγογραφημενα φαρμακα στο κομοδινο μου, απο μυοχαλαρωτικα, αντιφλεγμονωδη,  αναλγητικα, στεροειδη, βιταμινες, σπασμολυτικα, μεχρι και οπιωδη.   Ενενηντα χαπια σε καθε συνταγη.  Η αληθεια ειναι οτι χωρις αυτα, δεν  θα αντεχα τις δυο πρωτες μερες μετα το.. συμβαν.    Και μεσα στον πονο μου τρομαξα.  Με ποση ευκολια βρεθηκαν ολα αυτα διπλα μου!   Οποιο σε βοηθησει!  Η μεριμνα του να τα παιρνω με γνωση ποια δεν επιτρεπονται ταυτοχρονα, δικη μου. Δοκιμασε αυτο δοκιμασε κι εκεινο.  Αν εγω δεν ειχα τον ελεγχο των πραξεων μου και τη γνωση, θα μπορουσα να εκτραπω ευκολα,  και ισως αν ο γιατρος μου (για εικοσιπεντα χρονια) δεν με ηξερε ισως να μη μου τα εδινε.   Οσοι δεν εχετε βρεθει σε τετοια κατασταση, δε φανταζεστε ποσο ευκολο ειναι να εξαλειφεις τον πονο για μερικες ωρες με ενα χαπακι. Διαβασα προχθες ενα αρθρο που εβαλε μια φιλη στο φεησμπουκ για τον εθισμο στα φαρμακα, διαβασα ενα σωρο πληροφοριες για μακροχρονια ολεθρια αποτελεσματα και πατησα φρενο.

Τι εγινε σε διαστημα ενος μηνος;   Χλαρωσα και σταματησα να τρεχω σε οποιον υποσχοταν οτι εχει την θεραπεια, με εβαζε να κανω τουμπες  ,  και μου εδινε ενα φαρμακο ακομα.  Σταματησα να ακουω σε οποιον ελεγε … μπορεις κανε το,  ενω εγω δεν αισθανομουν ετοιμη να το κανω.   Βρηκα ενα ειδικο που κανει accu-pressure που με ακουει.  Ξερω οτι ειναι εναλλακτικη θεραπεια, αλλα με βοηθαει να χαλαρωνω, να μην πονω  κι αυτο για μενα ειναι σπουδαιο.  Ολα αυτα τα μυικα θελουν χρονο,  ας περνα πιο χαλαρα χωρις χαπια. Μαθαινω να ακουω το σωμα μου.  Σταματησα τα αγχολυτικα που επαιρνα για μια εβδομαδα.  Εκρυψα τα οπιωδη να μη τα βλεπω. Εκρυψα και τα υπολοιπα.   Κρατησα ενα αντιφλεγμονωδες που δεν μου προκαλει αλλα συμπτωματα αλλα κι αυτο δεν το παιρνω καθε μερα.   Παρακαλεσα για ανοιξη και ηρθε.   Κινουμαι ,  βγαινω και περπαταω, οδηγω , πηγαινω στο γραφειο, και συνηδειτα προσεχω καθε μου κινηση καθε μου σταση.   Προσεχω την διατροφη μου και αυξησα λιγο την πρωτεινη.  Ξερω παρα πολυ καλα οτι εχω ακομα προβλημα με φοβο και αγχος.  Φοβαμαι τα πισωγυρισματα σαν εκεινο πριν ενα μηνα.   Ξερω οτι ειναι θεμα χρονου να το ξεπερασω.   Πολλες φορες ομως ερχονται σε συγκρουση αυτα που θελουμε με αυτα που πρεπει και με αυτα που μας λενε να κανουμε.

Στο ταξιδι της ισορροπιας -θα το κανω εδω- θα ευχαριστησω την αγαπημενη φιλη μου Λενα που ειναι τοσο κοντα μου σε αυτη τη φαση αν και μακρυα.  Φυσικα πολλοι αλλοι εδειξαν ενδιαφερον και συμπαρασταση και τους ευχαριστω απο τα βαθη της καρδιας μου.  Την Λενα ομως την γνωρισα μεσα απο αυτο τον χωρο  πριν μερικα χρονια και οπως πολλοι αλλοι που γνωρισα εδω, ειναι φιλη ζωης.

Σας φιλω γλυκα.

6 Comments

  1. Αγαπημενο μου εσυ!. Ηρθε η Ανοιξη και σε λιγο ποιος μας πιανει, καλοκαιρακι ευλογημενο και θα φυγουν ολα…!! Φιλακια πολλα.

  2. Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν τόσο σοβαρό το πρόβλημα! Αν και θυμάμαι καλά ότι είχες και παλιότερα κάτι παρόμοιο. Αντε περαστικά να είναι, αυτά του είδους τα προβλήματ θέλουν ασταμάτητη δουλειά με την κίνηση του σώματος. χχ

  3. Περαστικά να είναι. Όλοι μας κάποτε έχουμε ανάγκη αποό φάρμακα. Δεν το γλιτώνει κανένας μας αυτό. Το θέμα είναι να μηντ ο παρακάνουμε. Οι γιατροί νομίζω έχουν …εθισμό στη συνταγογράφιση. “Γράφουν” με απίστευτη ευκολία! Συχνά μπαίνω στον πειρασμό να τα κόψω όλα… Εκτός από ένα που το ανεκάλυψα στο ιντερνετ και το …αυτοσυνταγογράφησα μόνος μου και με έχει απαλλάξει από την ποδάγρα (gout) εδώ και 20 χρόνια! Κολχικίνη το λένε.

Leave a reply to despinarion Cancel reply